*Thesis na lamang ang kulang ni Karen para magtapos siya ng kursong Sosyolohiya sa Unibersidad ng Pilipinas-Diliman. Bago siya magfile ng residency, nakakuha si Karen ng markang INC sa thesis na sa mga panahong iyon ay minarapat niya sanang tumalakay sa mga awit ng pakikibaka.
Ang Huling Ulat*
(para kay Karen)
mula sa blog ni Prof. Sarah Raymundo
At sa wakas napuno na ang gusgusing backpack
Gaya ng paghahanda sa mga nagawa nang ulat
Ang kasalakuyang pakay ay may malalim na ugat
Tigib ng sidhi at dalisay ng matalim na panulat
Hindi nagkasya sa puspusang pagkilos,
sa pagpapatag ng toreng garing na tila may tinutubos.
walang kursong hindi tinapos,
walang pulong na hindi iniraos
Liban sa isang ulat.
Kung ang pakikibaka ay may dalang awit
Bakit hindi suriin ang konteksto sa likod ng mga tinig?
Bakit hindi tuntunin ang kalikasan ng mga pananagisag
kung ang bawat teksto'y may kasaysayang dapat ihayag?
Peligroso ang panlipunang pagisisiysat
Sa Hagonoy, ang bawat tanong punglo ang katapat.
Nanaig ang sinsin na naisaulo,
Walang sosyolohiyang sumusuko sa pagpapakatao
Ngunit dumating na sa wakas ang laging inaasahan
Sa digmaan ng tao't berdugo, dayuhan ang kapanatagan
Habang may lamig pa ang hangin ng bukang-liwayway,
Habang 'di pa mawari kung ang orasan at gabi'y ganap nang nagkahiwalay,
Habang pilit na kinikilala ang mga yabag,
Habang ang guniguni'y nagiging pagtitiyak
Wala palang karahasan ang hindi nakagugulat
Saksihan mang paulit-ulit, hindi napapawi ang sindak.
Hindi pa dahil sa naduduwag ang katawan
Kundi dahil mahigpit ang tangan sa katuwiran
Katuwirang naninindigan para sa bawat katawan
Na matagal nang nilalabag nitong *di*-kaayusan.
Sa puntong iyon, tila walang bisa ang awit ng prostesta
Walang berdugong nadadala sa tipa ng gitara
Wala pang pagbabagong inianak ng mga makapangyarihang kanta
Ang suma-tutal: bala ang katapat ng bala
Dala ni Karen ay ang matalim niyang panulat
Dala ni Karen ay debosyon sa kanyang huling ulat
Na magmamarka ng kanyang pagtatapos
Na magpapasinaya ng susunod niyang pakikipagtuos
Sa mga sigalot sa nakilala niyang bayan,
na niyakap niyang parang sariling kasintahan.
May pwersa sa likod ng bawat balang nakatutok
May uring nakikinabang sa bawat aktibistang dinudukot
Ang ulat na sana'y maglalaman ng napiping kasaysayan
Malamang ay nasa backpack na naiwan sa kanayunan.
Pero si Karen at ang ulat ay wala nang pinagkaiba:
Inaabangan, inaasahan, ipinaglalaban.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.